ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ

Οι πράξεις μας δεν έχουν σημασία, παρά μόνο
στα μάτια ενός ανθρώπου. Γι' αυτόν ζούμε.
Για να μας βλέπει αντιστεκόμαστε στο χρόνο
κι εξαγοράζουμε τις μέρες κι' ας πονούμε.

Στην άκρη εμείς, ενός ζυγού , που εκκρεμεί,
κι αυτός αντίρροπα δεμένος απ' την άλλη.
Και ξαφνικά, σε μιά στιγμή, που ηρεμεί
στρέφει αυτός, καθώς κι εμείς, τ' ωχρό κεφάλι.

Και βλέπει ο ένας μας του άλλου τον αγώνα
να τραβηχτεί κι' απ' τα δεσμά του να λυθεί.
Μάταια παλεύουμε. Οι αλυσίδες απ' το γόνα
βαριές, ψηλά ως με την καρδιά έχουνε δεθεί.

Κι όταν μιά μέρα κάποιο χέρι θα θελήσει
την περηφάνεια μας να σπάσει την πικρή,
τότε κι οι δύο ,χωρίς κανένας να μιλήσει,
θα γυμνωθούμε στον άλλον αντικρύ

και με το δάχτυλο, αργά και μία -μία
ζητώντας τις πληγές, που ρέει το αίμα,
του έρωτά μας την ατέλειωτη ερημία
θα μετράμε μ' ένα μέτρο μας: Το ψέμα.

5/7/1986

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ