Η νύχτα θα με βρίσκει
με δανεικά ψιμμύθια,
πυρπολημένους στίχους
στα ράκη της φωνής μου.
Τ’ ανείπωτα λόγια,
τα ξοδεμένα λόγια,
σβήνουν το πρόσωπό μου.
Γδύνομαι τα φτερά,
δρασκελίζω το χρόνο
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ανάμεσα σε τόσους διασκελισμούς μεταξύ θερισμένων κι ελάχιστων αμφίσημων ημερών-ζητώ συγνώμη αν πράγματι υπήρξα η αιτία να σας βγάλω από την τροχιά σας-θα συμβούν άραγε και κάποιες που θα "υπονομεύσουν" τη μίζερη πραγματικότητα και οι οποίες θα μας κάνουν να σκοντάψουμε-σαν τελετουργία το νιώθω-σε κάποια μοιραία θαύματα?
στόχος είναι,αλλά όσο ο καιρός κυλάει αθόρυβα κι ερήμην μας,ο στόχος χάνεται και τείνει προς το άπειρο...
καλημέρα
Καθημερινά σκοντάφτουμε σε θαύματα Φαίδρα, αλλά είμαστε δυστυχώς "μισότυφλοι" (ή ενδεχομένως και "εθελότυφλοι" ) και δεν τα βλέπουμε
θα σας
απαντήσω κάπως "ηχηρά"...
"σύρματα τιμημένα της ζωής μου
οπού με ζώνετε τόσα χρόνια
σκλάβος ανέβηκα ως τ'αστέρια
τη ζωωδία των ανθρώπων έχοντας
ακυρώσει
μεσ'στην ορμή για ποίηση
μεσ'στην ορμή για έρωτα
σύρματα της ζωής μου"
σας φιλώ
Αγαπητή Φαίδρα ο Νίκος Καρούζος , αναμφισβήτητα μεγάλος ποιητής , υπήρξε συμφοιτητής στη Νομική και φίλος του πατέρα μου και κατέχω αρκετά "θυμητάρια" του (επιστολές , σημειώσεις σε βιβλία , πρώτες εκδόσεις βιβλίων του). Ισως πρέπει κάποια μέρα να αναφέρω και τις αναμνήσεις του πατέρα μου από τα φοιτητικά του χρόνια και τον Καρούζο
πόσο τυχερός είστε λοιπόν!
θα μπορούσα να σας παρακαλέσω να αναφερθείτε στις αναμνήσεις που λέτε,αλλά όχι,δε θα το κάνω...
Post a Comment