Wednesday, March 19, 2008

Η ΚΕΡΗΘΡΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΕΩΣ


( Με τον τρόπο του Δ.Π.ΠΑΠΑΔΙΤΣΑ)

Πάνω σ' ουράνια βότσαλα
του έρωτα το ρυάκι θ' ακουστεί
και κάθε φύλλο που με ανιχνεύει
- αγκάθι κι έναστρη πληγή,
στην άλλη άκρη του ονείρου -
θα ζωγραφίζει το αχανές.
Στα δάση που άναψε η αφή
πυρακτωμένη ηχώ εξαφανίζει
τα ψιθυρίσματα του χορταριού.
Το άφθαρτο γεγονός παλινδρομεί
Σαν κρουστή επανάληψη στιγμής
κι' άνθος στο ρήγμα της εσπέρας.

ΙΙ

Του άλλου το ίχνος πάνω στο κορμί
Ορμόνη κι' αλμυρό χορτάρι θάλασσας.
Ω θαύμα ξαφνικών ιβίσκων!
Σφυρίζει σ' έναν αυλό σταχυού
σ' άγνωστα βαθουλώματα φιλιών,
άγριο το στόμα της επιθυμίας.
Το απερίγραπτο χέρι αυτής της στιγμής
που μ' έκλεισε όπως κάλυκας ανθοφορίας
κι' έσπειρε φωτεινά λιβάδια,
το ρίγος ανεβάζει στα χείλια
κι' εύκολα η μικρή αύρα με ζαλίζει.


ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

(Από τη συλλογή "ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ" )

4 comments:

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Φαίδρα Φις said...

αγάπησα την "έναστρη πληγή"...
πολύ θα ήθελα να έχω μια τέτοια,
μα δε μου μιλάτε,όταν σας γράφω,
πείτε μου κάτι που σας κάνει χαρούμενο...

σας φιλώ

Weaver said...

@ φαίδρα Χαρούμενο με κάνει κάθε επαφή με ανθρώπους , με τους οποίους μπορείς να ανταλλάξεις δυό κουβέντες πέρα από την καθημερινότητα . Μ αυτή την έννοια κάθε σχόλιό σας και απάντησή μου είναι πηγή χαράς.
"Και ψυχή, εί μέλλη γνώσεσθαι εαυτήν, εις ψυχήν βλεπτέον"

Φαίδρα Φις said...

"α,η χαρά μας είναι τρομερή με τ'αστέρια
κομματιασμένα σε δροσερό θάνατο
κι ο ήλιος κάθε μέρα έρχεται
μ'ένα παλιό όπλο και πολλές σφαίρες"
κι εγώ χαίρομαι όταν αποφασίζετε να μου μιλήσετε