Μια φλούδα πορτοκάλι το καράβι
και το πανί κομμάτι από χαρτί,
και τ’ όνειρου τα πέλαγα κι’ οι κάβοι
των παιδικών μας χρόνων πειρατή!
---------------
Της Μοίρας ολολύζουνε οι σκλάβοι
μ' ένα πικρό παράπονο "Γιατί";
Το μακρινό φανάρι δεν ανάβει
τη σάρκα να φωτίσει τη φθαρτή.
---------------
Στις θύελλες τ’ ατέλειωτο ταξίδι
στου θησαυρού τ’ ανύπαρκτο νησί,
ψεύτης ο χάρτης, φάντασμα και συ!
---------------
Ποιο χέρι φοβερό και ποιο λεπίδι
μας έριξε σ' ανήλιαγο μπουντρούμι
γεροσακατεμένους δίχως ρούμι ;
ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ
(Από τη συλλογή "ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ")
4 comments:
χαθήκατε.
δεν έχω καταλάβει ακόμα,αν πιστεύετε στη Μοίρα ή αν τη φοβάστε...,
στα καράβια και στους πειρατές έχω αδυναμία και χαίρομαι μ'αυτά αλλά πάντα με μια χαρά ματαιόδοξη,
ίσως γιατί-κατά βάθος-προ πολλού,έπαψα να πιστεύω στην αθανασία των λέξεων και των ταξιδιών
το ποίημα με συνεπήρε...σαν κόσμος "παλιός"...
σας φιλώ
Πως να μη χαθώ Φαίδρα; Αυτή τη στιγμή είμαι στην κατάσταση που περιγράφει το ποίημα και χειρότερα
Ένας πειρατής των λέξεων, που τον έκλεισαν στο μπουντρούμι της δικηγορίας να γράφει ανούσια δικόγραφα για το παντεσπάνι των παιδιών του . Με τη θηλιά των προθεσμιών στο λαιμό .
Όσο για τη Μοίρα είμαστε από πολλά χρόνια γνώριμοι....
εντάξει,
να έχετε δύναμη,
απλώς ανησύχησα...
τελικά είναι "ντροπή" η δικηγορία?
περισσότερο ανιαρή ακούγεται,από τις περιγραφές σας...
αναφορικά με τη Μοίρα,υπεκφεύγετε...
@ Φαίδρα τη Μοίρα , δεν τη φοβάμαι , τη σέβομαι όπως σέβεται κάποιος έναν άξιον αντίπαλο
Post a Comment