ΣΟΝΕΤΟ

Περιστέρα της φαντασίας αλήτισσα
που τις στερνές αγάπες προσανάβεις
ψυχή του ανθού, της μουσικής , της λάμψης
περιστέρα της φαντασίας αλήτισσα.

Πέτα πάνω απ’ την πέτρα που ερημίτισσα
τη λούζει η παγοθάλασσα των πόνων.
Στο διάβα σου ένα φως αν πέσει μόνον
πάνω απ’ την πέτρα τη μουντή ερημίτισσα.

Πέτα πάνω απ’ τη σκυθρωπή ερημίτισσα,
Περιστέρα της φαντασίας, χιονιού φτερούγα
σαν όστια θεϊκή , τόσο ελαφρούλα

σα νιφάδα χιονιού, φτερούγα θεία,
κρίνος, ανθός χιονιού, πάχνη, ευλογία,
περιστέρα της φαντασίας αλήτισσα

RICARDO JAIMES FREYRE (1872-1933)
(μετ. Ηλίας Ματθαίου «ΠΟΙΗΣΗ ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ»)

ΤΑΛΑΝΤΕΥΣΗ

Ο χρόνος μου ο πεντηκοστός ήταν φευγάτος
κι ήμουν εγώ, άντρας μονάχος
σ’ ένα γεμάτο του Λονδίνου καφενείο
μ’ άδειο φλυτζάνι κι ανοιχτό βιβλίο
στου τραπεζιού το μάρμαρο το κρύο.

Κι ενώ τα γύρω μου κοιτούσα αφηρημένος,
Ένιωσα ξάφνου να ‘μαι φλογισμένος
Και είκοσι λεπτά, λίγο πολύ,
τόση μου φάνηκε η χαρά μου εκεί
ήμουν ευλογημένος κι’ ευλογούσα τη ζωή.

WILLIAM BUTLER YEATS
(μετ. Σπύρος Ηλιόπουλος)

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ

Έτσι σαν ανέκδοτο .....

Αρθρο 13 Ν 3841/2006

1. Τα έργα μερικής εκτροπής του άνω ρου του ποταμού Αχελώου προς τη
Θεσσαλία χαρακτηρίζονται ως έργα μεγάλης κλίμακας και εθνικής σημασίας.

2. Εγκρίνεται το Σχέδιο Διαχείρισης των λεκανών απορροής των ποταμών Αχελώου και Πηνειού Θεσσαλίας, που εκπονήθηκε από τη Γενική Γραμματεία Δημόσιων Εργων (Γ.Γ.Δ.Ε.) του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Εργων (Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.) και θεωρήθηκε από την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Εργων. Το σχέδιο αυτό επισυνάπτεται ως Παράρτημα Β` του παρόντος νόμου.

3. Εγκρίνονται οι περιβαλλοντικοί όροι και περιορισμοί, για τους οποίους τηρήθηκαν πλήρως όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένων και των διαδικασιών δημοσιοποίησης και διαβούλευσης με το ενδιαφερόμενο κοινό και τις συναρμόδιες Υπηρεσίες, από τις κείμενες διατάξεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας για το περιβάλλον και την προστασία των αρχαιοτήτων και της πολιτιστικής κληρονομιάς και οι οποίοι αναφέρονται στην κατασκευή και λειτουργία των έργων μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου ποταμού προς τη Θεσσαλία. Η τήρηση των όρων αυτών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση των έργων και βαρύνει το φορέα εκτέλεσης και λειτουργίας τους. Οι
περιβαλλοντικοί όροι επισυνάπτονται ως Παράρτημα Γ` του παρόντος νόμου.

4. Δημόσια έργα, καθώς και έργα της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (Δ.Ε.Η.), τα οποία δημοπρατήθηκαν και κατασκευάσθηκαν ή βρίσκονται στο στάδιο κατασκευής και αφορούν σε έργα εκτροπής του άνω ρου του ποταμού Αχελώου προς Θεσσαλία και έργα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, επιτρέπεται να λειτουργήσουν ή να ολοκληρωθεί η κατασκευή τους σύμφωνα με το εγκρινόμενο σχέδιο διαχείρισης και τους εγκρινόμενους κατά την προηγούμενη παράγραφο περιβαλλοντικούς όρους.

ΥΛΙΚΑ ΜΝΗΜΗΣ

(χαι - κου στη μνήμη του πατέρα )

1

Αρχαίος λυγμός
στο παγωμένο χώμα:
ταπεινή βροχή

2.

Πικρό το δάκρυ,
τη δίψα του θανάτου
ξεδιψάζοντας

3.

Δάχτυλο σκληρό
δείχνοντας ουρανό
το κυπαρίσσι

4.

Κάτω στον κάμπο
κατρακυλούν σύννεφα
γεμάτα λύπη

5.

Σκεύος οδύνης
στην ηχώ του θανάτου
μοιρολογώντας

6.

Σαρξ εκ της σαρκός,
η νύχτα με προσμένει:
έσχατος λόγος


7.

Ρίγος της φρίκης:
Στα παραπετάσματα
ο φεύγων χρόνος


8.

Λέξεις των νεκρών :
Κώδικες των ονείρων
ανεξήγητοι

9.

Στίχοι και στίχοι ,
ορφανοί στ’ ονείρου
τα μεσάνυχτα

10.

Στη μαύρη νύχτα
βωμός κάθε σου λέξη,
αστραπόφωτος

11

Στα παλιά βιβλία
χνάρια της απουσίας σου:
Υπογραμμίσεις

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

XAI-KOY (Μικρά νυχτερινά)

1

Κλωνάρι μ’ άστρα.
Αμίλητο φεγγάρι
Τρέμουν τα χείλη

2.

Η νύχτα πέφτει,
ψιθυρίζουν οι κήποι
«Ερωτευθείτε»

3.

Νύχτα του θέρους:
Ο ποταμός των άστρων,
ο άλλος δρόμος

4.

Νύχτες των μύρων:
Το φεγγάρι στα νερά
ίχνος ονείρων ….

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

XAI-KOY (Τ' ΑΝΕΜΟΥ)

Ι

Στα δαφνόφυλλα
παράφορος άνεμος:
ώρα του μάντη

ΙΙ

Χρησμός ανέμου:
Μεσάνυχτα, μια λεύκα
κροταλίζοντας

ΙΙΙ

Ρυθμός της νύχτας,
ο ψίθυρος της λεύκας
ακατάληπτος

IV

Φθαρτός ουρανός.
Άνεμος στα στάχυα
ο φεύγων χρόνος

V

Χορός ανέμου
Λαγωνικό του χρόνου
στα χαμόκλαδα

VI

Η νύχτα πέφτει.
Της λήθης ο αγέρας
στον ανεμοδείκτη.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

Ο ΒΑΛΤΑΣΑΡ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ

1459

Belshazzar had a Letter-
He never had but one-
Belshazzar’s Correspondence
Concluded and begun
In that immortal Copy.
The Conscience of us all
Can read without its Glasses
On Revelation’ s Wall –

Ο Βαλτάσαρ είχε ένα γράμμα –
Δεν είχε παρά μόνον ένα –
Η αλληλογραφία του Βαλτάσαρ
άρχισε και τέλειωσε
σε κείνη την αθάνατη γραφή.
Η Συνείδηση όλων μας
μπορεί να διαβάσει χωρίς τα γυαλιά της
στον τοίχο της Αποκάλυψης.

EMILY DICKINSON "The Complete Poems"

Απόδοση στα Ελληνικά Γ.Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Να γυρίσω μέσα μου τα μάτια!
Στις φλούδες τις μυριστικές,
στην πέτρα τ’ ανεξήγητου χρησμού,
στη ραφή των σκισμένων ημερών μου.
Να βρω το μικρό σπουργίτη
που ζητιανεύει τα ψίχουλα
μιας ανείπωτης λέξης
πάνω στο φράχτη της σιωπής.
Να γίνω πάλι το δέντρο που χορεύει
με το μαντίλι τ’ ανέμου
στο γκρεμό της ομορφιάς...
Αμήν !

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΚΑΠΟΤΕ ...ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

Η τε γαρ πλάτανος αύτη μαλ' αμφιλαφής τε και υψηλή, του τε άγνου το ύψος και το σύσκιον πάγκαλον, και ως ακμήν έχει της άνθος, ως αν ευωδέστατον παρέχοι τον τον τόπον. Η τε αυ πηγή χαριεστάτη υπό της πλατάνου ρει μάλλα ψυχρού ύδατος , ωστε γε τω ποδί τεκμήρασθε. Νυμφών δε τινών και Αχελώου ιερόν απο των κορών τε και αγαλμάτων έοικεν είναι. Ει δ' αυ βούλει, το εύπνουν του τόπου ως αγαπητόν και σφόδρα ηδύ. Θερινόν τε και λιγυρόν υπηχεί τω των τεττίγων χορώ. Πάντων δε κομψότατον το της πόας, οτι εν ηρέμα προσάντει ικανή πέφυκε κατακλινέντι την κεφαλήν παγκάλως έχειν

Και ο πλάτανος αυτός είναι πολύ φουντωτός και υψηλός και της λυγαριάς το ύψος και η πυκνή σκιά πάρα πολύ ωραία και πόσο τ' άνθια της είναι στην ακμή τους, ωστε γεμίζουν ευωδιές πάρα πολύ τον τόπο. Και η πηγή πάλι κάτω απο τον πλάτανο χαριτωμένη τρέχει με πολύ κρύο νερόι, όπως τουλάχιστον καταλαβαίνει κανείς από το πόδι του. Φαίνεται από τας κόρας και τα αγάλματα, οτι είναι ιερό (τόπος αφιερωμένος) κάποιων Νυμφών και του Αχελώου. Κι αν πάλι θέλης (κι άλλο), το ωραίο αεράκι του τόπου πόσο είναι επιθυμητό και πολύ ευχάριστο με καλοκαιριάτικο και μελωδικό ήχο συνοδεύει τη χορωδία των τζιτζικιών. Το πιό χαριτωμένο όμως απ' όλα είναι το χορταράκι, γιατί έχει φυτρώσει σ' ανάλαφρη ανωφέρεια κατάλληλα, αφού ξαπλώση κανείς , να έχη το κεφάλι του πάρα πολύ ωραία.

ΠΛΑΤΩΝ "ΦΑΙΔΡΟΣ " 230 Β2-C6 (μετ. Ν. Αχείμαστου)

CESARE BECCARIA - ΠΕΡΙ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΝΩΝ

Οι πλειότεροι νόμοι δεν είναι παρά προνόμια μερικών τινών ανθρώπων, ήγουν φόρος, τον οποίον πληρώνουν οι πολλοί προς ωφέλειαν ολίγων τινών

Cesare Beccaria "Περί αδικημάτων και ποινών" (μετ. Χαρ. Π. Σοφιανόπωλου - εκδ. 1842)

ΘΕΛΩ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η αλήθεια παραμένει αλήθεια και όταν ακόμη το υποκείμενον την αναγνωρίζει και την προασπίζει μόνον από της στενής απόψεως του ιδίου αυτού συμφέροντος . Τον Shylok φέρουσι προ του δικαστηρίου το μίσος και η επιθυμία της εκδικήσεως δια να αποκόψη μίαν λίτραν σαρκός από το σώμα του Antonio , αι λέξεις όμως, τας οποίας ο ποιητής θέτει εις το στόμα του είναι εξ ίσου αληθείς, όπως και αν προήρχοντο από κάθε άλλον. Είναι η γλώσσα την οποίαμ το προσβληθέν περί δικαίου αίσθημα θα ομιλή πάντοτε εις πάντα τόπον και χρόνον. Είναι η δύναμις και το αδιάσειστον της πεποιθήσεως, ότι το δίκαιον είναι πάντοτε δίκαιον . Είναι η παραφορά και το πάθος του ανδρός, όστις έχει την συναίσθησιν, ότι εις την υπόθεσιν ,την οποίαν υποστηρίζει, δεν πρόκειται μόνον περί του ιδίου του προσώπου, αλλά περί του νόμου. Τη λίτρα το κρέας , είναι οι λόγοι τους οποίους θέτει ο Shakespeare εις το στόμα του Shylok «τη λίτρα το κρέας που απαιτώ, την αγόρασα ακριβά, είναι δική μου, και τη θέλω. Αν μου την αρνηθήτε , ανάθεμα στους νόμους σας ! Δεν θάχει το δίκαιον της Βενετίας καμμία δύναμη. …. Θέλω το νόμο …. Έχω εδώ το γραμμάτιό μου.»

«Θέλω το νόμο» . Ο ποιητής κατόρθωσε δια των τριών αυτών λέξεων να αποδώση την πραγματικήν σχέσιν του δικαίου υπό την υποκειμενικήν αυτού έννοιαν προς το δίκαιον υπό την αντικειμενικήν τοιαύτην ως και την σημασίαν του διά το δίκαιον, τόσον επιτυχώς, όσον ουδείς φιλόσοφος του δικαίου θα ηδύνατο να πράξη τούτο. Διά των λέξεων αυτών μετεβλήθη το ζήτημα δια μιας , από απλήν απαίτησιν του Shylok εις υπόθεσιν αφορώσαν τον νόμον της Βενετίας. Πόσον μέγα και γιγαντιαίον φαίνεται το ανάστημα του ανδρός, όταν εκφέρη τους λόγους αυτούς ! Δεν είναι πλέον ο Εβραίος , ο οποίος αξιοί μίαν λίτραν σαρκός , είναι αυτός ούτος ο νόμος της Βενετίας, όστις κρούει την θύραν του Δικαστηρίου , διότι το δικαίωμά του και ο νόμος της Βενετίας είναι έν και το αυτό πράγμα. Με το ιδικόν του δικαίωμα ανατρέπεται και αυτός ο νόμος της Βενετίας. Και όταν βλέπει τις αυτόν τότε να συντρίβηται υπό το βάρος της δικαστικής αποφάσεως , ήτις δι’ ευτελούς ευφυολογήματος ματαιοί την άσκησιν του δικαιώματός του και να απέρχηται κλονιζόμενος, με λυγισμένα τα γόνατα, συντετριμένος, ακολουθούμενος από τον σαρκασμόν όλων, πώς δύναται τις να αποδιώξη το συναίσθημα, ότι μαζί του εκάμφθη ο νόμος της Βενετίας, ότι δεν πρόκειται περί του Εβραίου Shylok, όστις απέρχεται συρόμενος, αλλά περί της τυπικής εκείνης μορφής του Εβραίου του Μεσαίωνος, του παρία εκείνου της κοινωνίας, ο οποίος εις μάτην κραυγάζει δια δικαιοσύνην;

Rudolf von Jhering (1818-1892)
“Der Kampf ums Recht” (Ο αγών διά το δίκαιον)
μετ. Σπυρ. Μανούσου εκδ. 1931

ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΑ

Ι

Κρατώντας το νήμα μιας λέξης
πλανήθηκα στο λαβύρινθο των ονείρων,
γυρεύοντας να σκοτώσω το Τέρας.
Στους άδειους διαδρόμους,
στις αυστηρές κάμαρες,
στις σκοτεινές σκάλες
στις γωνιές με τις σβησμένες στάχτες
μ’ ακολουθούσε η σκιά σου , αμίλητη.
Σ’ αντίκρυσα στον καθρέφτη.
Μια στιγμή πριν την αυγή ψιθύρισες:
«Τι τους νοιάζει τους νεκρούς ο πετεινός;
Τι τους νοιάζει τους νεκρούς η μέρα;»

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΠΑΝ

Στα βράχια του έρμου ακρογιαλιού και στης τραχιάς χαλικωσιάς
τη λάβρα,
το μεσημέρι, όμοιο πηγή, δίπλα από κύμα σμάραγδο,
τρέμοντας όλο , ανάβρα’…

Γαλάζια τριήρη στο βυθόν, ανάμεσα σ’ εαρινούς αφρούς,
η Σαλαμίνα,
και της Κινέτας, μέσα μου κατάβαθος ανασασμός,
πεύκα και σκίνα.

Το πέλαγο έσκαγ’ όλο αφρούς και, τιναχτό στον άνεμο,
ασπροβόλα’
την ώρα που τ’ αρίφνητο κοπάδι των σιδέρικων
γιδιών ροβόλα’ …

Με δυό σουρίγματα τραχιά που- κάτουθε το δάχτυλο
απ’ τη γλώσσα
βάνοντας –βούιξ’ ο μπιστικός, τα μάζωξ’ όλα στο γιαλό
κι’ ας ήταν πεντακόσα!

Κι όλα σταλιάσανε σφιχτά τριγύρ’ απ’ τα κοντόθαμνα
κι’ απ’ το θυμάρι,
κι ως εσταλιάσανε, γοργά, τα γίδια και τον άνθρωπο
το κάρωμα είχε πάρει.

Και πιά, στις πέτρες του γιαλού, κι’ απάνου απ’ των σιδέρικων
γιδιών τη λάβρα,
σιγή . Κι ως από στρίποδα, μεσ’ απ’ τα κέρατα, γοργός
ο ήλιος, καπνός ανάβρα’ …

Τότε είδαμε – άρχος και ταγός- ο τράγος να σηκώνεται
μονάχος,
βαρύς στο πάτημα κι’ αργός, να ξεχωρίσει κόβοντας, κ’ εκεί
όπου βράχος,

σφήνα στο κύμα μπαίνοντας , στέκει λαμπρό για ξάγναντο
ακρωτήρι,
στην άκρη απάνου να σταθεί, που η άχνη διασκορπά τ’ αφρού
κι’ ασάλευτος να γείρει,

μ’ ανασκωμένο, αφήνοντας να λάμπουνε τα δόντια του,
τ’ απάνω χείλι,
μέγας κι’ ορτός, μυρίζοντας το πέλαγι το αφρόκοπο,
ως το δείλι !

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Κοιμήθηκε βαριά. Ξύπνησε , μ' ένα τσεκούρι να χωρίζει στα δυό το μυαλό του, τρέμοντας στον εφιάλτη...

"Στις Γενικές Εξετάσεις Λυκείων του έτους 2109 , στο μάθημα της Λογοτεχνίας , εξεταστέα ύλη το ποίημα του Σαχτούρη "Ο ΕΛΕΓΚΤΗΣ" , ερώτηση 4η (μονάδες 20): Στο ακόλουθο ποίημα του Γ.Α. (άγνωστων λοιπών στοιχείων ποιητή των αρχών του περασμένου αιώνα) πώς εντάσσονται και τι νόημα δίνουν οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος του Σαχτούρη; "

ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΠΟΥΛΙΩΝ
Τελειώνει η μέρα.
Γνωρίζω τί έχω χάσει.
Κραυγάζει μέσα μου
χιλιάδες σκοτεινούς χρησμούς
το παρελθόν που επελαύνει.
Τρίζουν εικόνες,με κυκλώνουν
οι δείχτες του ρολογιού
πεινασμένοι λύκοι.
Ακούω τη φωνή σου, ποιητή:
"Εγώ, κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω"

ΑΓΚΥΡΑ

Θα ξύσω με τα μολύβια μου

όλη την πορτοκαλορόδινη σκουριά

που κρατάει την άγκυρα

-κι εμένα μαζί-

στο ασήκωτο βάρος της μοναξιάς

και της ατίμωσης

Θ ακονιστούν οι μολυβένιες ακμές,

θ ανταλλάξω σκουρισμένες αφές

με αλμυρές προσδοκίες

και επιτέλους,

θα μπορέσω πάλι να γράψω ...

ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΡΟΥΛΗ

Από τη συλλογή της "Τα πορτοκαλορόδινα" (Εκδόσεις Ηριοδανός 2008)

ΛΑΖΑΡΟΙ

Οι καμπάνες …οι καμπάνες …οι καμπάνες.
Τι θλιμμένα , τι παράξενα χτυπάνε ,
σα μακάβρια εμβατήρια , σαν παιάνες,
τους Λαζάρους των καημών μας να ξυπνάνε…

Ω! οι απέραντοι καημοί μας που λουφάζουν,
στης ψυχής τη σαρκοφάγο κουρνιασμένοι,
και κοντά τους μας καλούνε , μας φωνάζουν
των Λαζάρων η καμπάνα όταν σημαίνει.

Που να πάμε να κρυφτούμε , που να πάμε;
Οι νεκροί τους ζωντανούς παραμονεύουν,
μέρα νύχτα με Λαζάρους περπατάμε
μες στα μνήματα οι ψυχές μας ζητιανεύουν.

Που να πάμε να κρυφτούμε απ’ τις καμπάνες
που μέσα μας στη νύχτα αργοχτυπάνε
σα μακάβρια εμβατήρια, σαν παιάνες,
τους Λαζάρους των καημών μας να ξυπνάνε;

ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΜΑΡΚΙΝΑΣ
Ποιήματα Επιλογή (1917-1957)

ΚΗΠΟΣ

Κήπε τ’ Απρίλη μες στο φως μύρια πουλιά όλη μέρα
χαιρόσουν . Όμως έπρεπε ν’ αρχίσει να νυχτώνει
να σε σκεπάσουν οι σκιές της λύπης πέρα ως πέρα
για να τα’ ακούσεις μέσα σου το μουσικό τ’ αηδόνι….

ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ

ΤΟ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ

Ωστόσο,
πάρε τ΄ αυλάκι των λυγμών μας μονοπάτι,
κι έλα στο σπίτι μας Μητέρα.
Άδεια η γωνιά σου, φουσκωμένο το παλτό σου
με γήινο, ασφυκτικό αγέρα.
Το κουταλάκι που ΄φερνες στα χείλη
πίνει τον ήλιο απ’ το παράθυρό σου .
Ανάσκελα κοιτάει τον ουρανό σου.
Ανατριχιάζω.
Αχρείαστο, λοιπόν, το κουταλάκι
που δρόσιζε των τελευταίων σου στιγμών τη δίψα;
Τώρα τα μάτια σου ορθάνοιχτα στο θαύμα.
Σε ατελεύτητη ευφροσύνη τυλιγμένα,
αντέχουν τη φθαρτότητα του τάφου.
Τα χείλη σου αρνούνται το μικρό σου κουταλάκι.
Σε αιχμαλώτισε του απρόοπτου η έλξη;
Όμως, εγώ, βυθίζομαι στη βεβαιότητα του τάφου,
καθώς εσύ ανηφορίζεις
στους καταρράχτες του φωτός της άλλης όχθης.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ-ΠΑΝΟΥ
(Από τη συλλογή «ΤΟ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ» (1979)

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ (1)

Καιρός ν' ανοίξω το αρχείο .

Φωτογραφία των αρχών της δεκαετίας του 50.

Καρδίτσα

Στο κέντρο διακρίνονται : με τα μαύρα γιαλιά ο Αλέξανδρος Βαμβέτσος (1890-1971) , σπουδαίος νομομαθής , καθηγητής της ΑΣΟΕΕ , κατ΄επανάληψη βουλευτής Τρικάλων και αρχηγός του Κόμματος της Τρίτης Κατάστασης (1946) , με τα μαύρα γιαλιά και τη λευκή καμπαρντίνα ο Αθανάσιος Μπλατσούκας , δήμαρχος Καρδίτσας (1950-1954) και δεξιά με τη λευκή καμπαρντίνα ο Γεώργιος Παπαευθυμίου (1920-1994) δικηγόρος , τότε πολιτευτής με το κόμμα του Βαμβέτσου και αργότερα βουλευτής της Ε.Ρ.Ε. , της ΕΠ και της Νέας Δημοκρατίας - μαζί με πολιτικούς τους φίλους.

ΙΣΩΣ

Ίσως μια μέρα ξαναγεννηθώ. Να μάθω ανάγνωση, συλλαβίζοντας το φως στα φύλλα της ελιάς, γραφή με τα χνάρια των γλάρων στην υγρήν άμμο. Να παραβγαίνω τον άνεμο, τρέχοντας σε χιονισμένους δρόμους. Να ερωτευτώ με την τρέλα τ’ αηδονιού στο δάσος της άνοιξης. Να παλεύω με την ορμή του ποταμού στα στενά των βράχων. Και τέλος να βρω την γαλήνη των κάμπων στο μενεξεδένιο δειλινό.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ

Βιτρίνες , πολλαπλοί καθρέφτες,
ασταφτερές οθόνες... Είδωλα σκιών.
Ανάστροφος , γυάλινος κόσμος.
Αντίκρυ σου στέκεται, ποιητή,
ο Γολιάθ των αιώνων.
Τίναξε τον στίχο σου,
την πέτρα της σφεντόνας...

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Λάσπη γυμνή στο φώς.
Σιγά- σιγά άρχισα να βλέπω.
Φρίκη των οραμάτων
στο κρύσταλλο των νερών…
Βήματα στο δειλινό,
θυμωμένες φωνές:
«Ιδού Αδάμ γέγονεν
ως είς εξ ημών»
Ο Πανάρχαιος Μόνος,
κάτοικος του ονείρου
με ζητούσε.
Βυθίστηκα στα φύλλα,
στη θλίψη των αρωμάτων.
Αρνήθηκα τα δώρα του,
την αυταπάτη της γλώσσας…
Η έρημος με καλούσε.
Στον άδειο κήπο
έμεινε να σαπίζει
το δαγκωμένο μήλο.

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΔΝΟΦΕΡΟΝ ΥΔΩΡ (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ...)

1. Φίλου γαρ εχθρά μοι ....μέλαιν΄ Αρά

ξηροίς άκλαυτος όμμασιν προσιζάνει

λέγουσα κέρδος πρότερον υστέρου μόρου...

ΑΙΣΧΥΛΟΣ "ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ" (στίχοι 695-697)

2. πλάσματα πηλού ......άνδρες εικελόνειροι

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ "ΟΡΝΙΘΕΣ" (στίχοι 685 -690)

3. Κήρυξ , τίπτε δε μοι παίς οίχεται ; ΟΔΥΣΣΕΙΑ Δ 707

4. άχος....θυμοφθόρον ΟΔΥΣΣΕΙΑ Δ 716

5. τέκνον εμόν, πως ήλθες υπό ζόφον ηερόεντα

ζωός εών ΟΔΥΣΣΕΙΑ Λ 155-156

6. ψυχή δ' ηυτ΄όνειρος αποπταμένη πεπότηται

ΟΔΥΣΣΕΙΑ Λ 222

7. και τω νήδυμος ύπνος επί βλεφάροιριν έπιπτεν

νήγρετος ήδιστος, θανάτου άγχιστα εοικώς

ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ν 79-80

8. Ειδώλων δε πλέον πρόθυρον, πλείη δε και αυλή

ιεμένων ερεβόσδε υπό ζόφον

ΟΔΥΣΣΕΙΑ Υ 355-356

9. οίη περ φύλλων γενεή ΙΛΙΑΔΑ Ζ 146

10. κρήνη μελάνυδρος .....δνοφερόν ύδωρ ΙΛΙΑΔΑ Ι 14-15

ΠΕΡΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η γραφειοκρατία έχει μεταφυσικές προεκτάσεις...Ο υπάλληλος δηλαδή το κράτος, δηλαδή ο νόμος, από τη στιγμή που θα πέσεις στο οπτικό τους πεδίο, θα σε κοιτάξουν με δυσπιστία: είσαι ένοχος ίσαμε που ν' αποδειχθεί πως είσαι αθώος ....

Αθλιότητες της παιδικής και της νεανικής ηλικίας, αρρώστιες χρόνιες και ανίατες, ερωτικές αποτυχίες, απουσία οικογενειακής θαλπωρής, επιστημονική ανεπάρκεια, αγοραφοβία έμφυτη ή επίκτητη απαισιοδοξία αποτελούν κατάλληλα υλικά, για να δημιουργηθεί ο γραφειοκράτης, ένας άνθρωπος που πάει να γίνει ρομπότ και που θέλει να μεταμορφώσει σε ρομπότ και τους άλλους....

....Άνθρωποι , κατά τα άλλα απαράγωγοι, με μια σειρά εγκυκλίους αναρριχήθηκαν σε υψηλότατες θέσεις κι απόχτησαν ακτινοβολία που θάμπωσε τα μάτια των απλοϊκών. Αλλ' όταν ήρθε η ώρα να καταθέσουν τα σύμβολα της εξουσίας και να παραχωρήσουν το αξίωμά τους σε άλλους σαδιστές , άν είχαν την έμπνευση να ρίξουν μιά ματιά στον εσωτερικό τους κόσμο, δε βρήκαν παρά αριθμούς πρωτοκόλλου. Η ζωντανή ζωή είχε γίνει εγκύκλιος.

Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ "ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΚΑΙΡΟΙ"

ΣΕ ΣΕΝΑ ΕΡΧΟΜΑΙ, ΚΥΡΙΕ --- J.PAUL.SARTRE

Σε σένα έρχομαι, Κύριε, σε σένα. Πορεύομαι μες στη νύχτα. Δός μου το χέρι σου. Πες μου, δεν είσαι η Νύχτα; Η Νύχτα, η Απουσία που ξεσκίζει το παν! Γιατί εσύ είσαι αυτός που είναι παρών μέσα στην παγκόσμια Απουσία, αυτός που ακούμε όταν δεν ακούγεται ψίθυρος, αυτός που βλέπουμε όταν δε βλέπουμε τίποτα. Γρηά νύχτα, μεγάλη νύχτα, μάνα των όντων, νύχτα της άγνοιας, νύχτα της δυστυχίας και του ολέθρου, κρύψε με, κατάπιε με, χώσου ανάμεσα στην ψυχή μου και σε μένα και καταβρόχθισέ με. Θέλω τη γύμνια, το αίσχος και τη μοναξιά της καταφρόνιας, γιατί ο άνθρωπος πλάστηκε για να ξεκάνει τον άνθρωπο εντός του.

Jean Paul Sartre "Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ" (Μετ. Θ. Δίζελου- Κ. Νικολάου)

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ

"...Σημασίαν δεν έχει δι' ένα τόπον το ότι έλαχεν εις αυτόν κακός κυβερνήτης ή το οτι κυβερνήτης περί ού τόσος εγένετο θόρυβος, παρουσιάσθη και του θορύβου και των πιστών του κατώτερος. Σημασίαν έχει το οτι τα γενόμενα μένουν απαρατήρητα, οτι ουδείς διαμαρτύρεται, οτι ουδεμία διαμαρτυρία ευρίσκει ακροατάς, οτι η σαπρία της ρίζης κατέπνιξε και τον κορμόν και τα φύλλα, οτι ο οργανισμός της Ελλάδος δεν έχει κάν πυρετόν, δεν παρουσιάζει αντίδρασιν, δεν οργίζεται, δεν προσέχει, δεν ενδιαφέρεται. Οι πολίται έγιναν στόμαχοι, έντερα αι καρδίαι, τα χείλη σιωπούν, τα στόματα τρώγουν, η σκέψις ταπεινή και πεζή περιφέρεται με το βλέμμα λοξόν γύρω εις τον στενόν κύκλον των μικρών συμφερόντων..."

Γεώργιος Α. Βλάχος "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ" (ΕΜΠΡΟΣ 31.12.1928)

ΤΑ ΜΟΝΑ ΝΕΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ

Τα μόνα νέα που γνωρίζω

είναι καθημερινά δελτία

της αθανασίας

Τα μόνα θεάματα που βλέπω

σήμερα και αύριο,

ίσως στην αιωνιότητα.

Ο μόνος που συναντώ

ειν' ο Θεός , ο μόνος δρόμος

η ύπαρξη. Αυτή πέρασε...

Αν υπάρξουν άλλα νέα

ή θέαμα πιό θαυμαστό

θα σας το πω

EMILY DICKINSON (The only news I Know...)

απόδοση από τα Αγγλικά Γ.Κ.ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ

ΑΣΠΡΟΥΛΑ

Ασπρούλα, ήρθες πλασμένη εδώ, δίψυχο μάτι,
βλέπεις με το τοπάζι και με το ζαφείρι,
πότε τα γόνατά μου παίρνεις για κρεββάτι,
πότε ολόρθη αγναντεύεις απ’ το παραθύρι,

σάμπως μ’ έγνοια ανθρωπιάς , του δρόμου το διαβάτη.
Στα νύχια σου είναι ο νους, καρδιά σου το λιοπύρι,
γεννοβόλι , φαγί, και ώ χάιδεμα, ώ ραχάτι!
-Ασπρούλα , αργά ή γοργά ο καθένας μας θα γείρη,

θέλει δε θέλει, τη δαρμένη του την πλάτη,
κ’ εσύ στα σκύβαλα κ’ εγώ στο κοιμητήρι,
κι απ’ της ζωής το σιχαμένο πανηγύρι
μήτε, σ’ εμέ, σ’ εσέ , που θ’ απομείνη κάτι

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ «Δειλοί και σκληροί στίχοι »

ΣΧΟΛΕΙΑ (1)

Το «ηρωικό» Α΄ Λύκειο Καρδίτσας συνεχίζει και σήμερα να κρατά ψηλά τη σημαία της αντίστασης στο φαύλο και διεφθαρμένο καθεστώς της χώρας με «κατάληψη» , που αποφασίστηκε δημοκρατικά από πλειοψηφία «τριάκοντα» «μαθητών» !!
Στο δίκαιο αγώνα τους συμπαραστέκονται με έντονη ευθυνοφοβία όλοι οι αρμόδιοι φορείς !! Έχοντας προφανώς υπόψη τους την αθάνατη ρήση «Όποιος κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή».